கடவுளைக் காண்பீர்!

பொன் கொண்டோர்,

பொருள் கொண்டோர்,

மண், மாளிகை கொண்டோர்,

பூமியை

ஆண்டோரையும் கண்டீர்!

பூவையர் மனம்

வென்றோரைக் கண்டீரோ?

மங்கையரின்றி ஒரு

மார்க்கம் உண்டோ – இந்த

மானிட உலகில்?

அன்பைப் பொழியும் தாயாக,

காதலால் கசிந்துருகும் தாரமாக,

சோதனையில் தோள்தாங்கும்

உற்ற சகோதரியாக,

தாயோ தந்தையோ

மூப்படைந்ததும்

மடிதாங்கும் சேயாக …

பெண்ணைக் கண்டோர்

உண்டிங்கு!

ஆனால்,

சமூகப் பாகுபாடின்றி,

கருணையே வடிவாக

மானிட உயிரைக் காத்திட

அச்சமின்றி, அருவெறுப்பின்றி

அன்போடு அரவணைக்கும்

தெய்வத்தைக் கண்டார்

உண்டோ?

காண்பீர்

கண்ணெதிரே காண்பீர்!

அவர்தாம்

செவிலியர்,

உயிருள்ள தெய்வத்தைக்

காண்பீர்!!!

– பண்ணை பாலா

Tags: kavithai, கவிதை, செவிலியர்கள் தினம்